Αντί Επιτυχίας: Κεφάλαιο 13

Δεν Αξίζει Να Δώσεις Όλες τις Μάχες. Κάποιες Υπάρχουν Απλά Για Να Σε Κρατάνε Πίσω (Έτσι Θα Φύγεις Από Τη Δουλειά Που Μισείς)

Δεν αξίζει να δίνεις όλες τις μάχες.

Όχι επειδή είναι άδικες.

Ούτε επειδή δεν μπορείς να τις κερδίσεις.

Αλλά επειδή κάποιες απλώς δεν έχουν κανένα απολύτως νόημα.

Υπάρχουν μόνο για να σου αποσπούν ενέργεια.

Να «τρώνε» το μέσα σου.

Να σε κρατούν εγκλωβισμένο σε κάτι που ενώ έχει φτάσει στο σημείο μηδέν, εσύ δεν επιτρέπεις στον εαυτό σου να το αποδεχτεί.

Στην αρχή προσπαθείς να το παλέψεις.

Δικαιολογείσαι μέσα σου.

Κάνεις υπομονή.

Σφίγγεις τα δόντια.

Σκέφτεσαι: «Ίσως είναι άλλη μια κακή στιγμή».

Περιμένεις να αλλάξει κάτι.

Να φτιάξει μαγικά η κατάσταση.

Να περάσει και αυτή η κρίση.

Και κάπως έτσι περνάνε μήνες.

Χρόνια.

Και φυσικά δεν αλλάζει τίποτα.

Ή μάλλον έτσι θέλεις να νομίζεις.

Γιατί κάτι έχει αλλάξει.

Και αυτό είσαι εσύ.

Αλλά αλλάζεις προς το χειρότερο.

Νιώθεις αδυναμία να αντιμετωπίσεις την καθημερινότητα σου.

Αλλά αυτό που αισθάνεσαι δεν είναι αδυναμία.

Είναι σημάδι.

Σημάδι πως αυτή η μάχη που παλεύεις τόσο καιρό, δεν θα έχει τέλος.

Δεν θα έχει τέλος γιατί ο σκοπός σου δεν είναι να πλέον να νικήσεις.

Είναι να αντέξεις άλλη μια μέρα.

Και αυτό δεν είναι το ίδιο.

Γι αυτόν τον λόγο σε αυτό το άρθρο δεν θα σου μάθω να πολεμάς.

Θα σου μάθω να επιλέγεις να μην πολεμάς άλλο.

Να κρατάς τις δυνάμεις σου για αυτά που έχουν πραγματική αξία.

Και να μην μένεις εκεί που δεν σου κάνει καλό.

Γιατί πραγματικά δεν αξίζει.

Αν λοιπόν έχεις πιάσει και εσύ τον εαυτό σου να σκέφτεται καθημερινά πώς θα βγάλει άλλη μια εβδομάδα, άλλη μια μέρα – τότε κατάλαβε αυτό.

Το πρόβλημα δεν είναι εκεί.

Δεν είναι η μάχη που δίνεις που σε διαλύει.

Αλλά ότι τη δίνεις σε λάθος πεδίο.

Το Αδιέξοδο

Ξυπνάς κάθε μέρα με το ίδιο βάρος.

Όχι από την κούραση αλλά από την ιδέα ότι ξεκινά άλλη μια ίδια μέρα.

Μπαίνεις στο γραφείο και ήδη έχεις ξεκινήσει να μετράς αντίστροφα.

Το inbox γεμάτο.

Τα meetings πολύωρα και χωρίς νόημα.

Οι προσδοκίες συνεχίζουν να ανεβαίνουν.

Και ενώ εσύ κάνεις τα πάντα για να φανείς «εντάξει» προς τα έξω, μέσα σου μόνο εντάξει δεν είσαι.

Δεν θυμάσαι πότε ήταν η τελευταία φορά που ένιωσες καλά στη δουλειά σου.

Σου ζητούν διαρκώς να δώσεις και άλλα.

Να είσαι διαθέσιμος.

Να κάνεις εκείνο το περιβόητο «κάτι παραπάνω».

Αλλά τίποτα από όσα κάνεις δεν αναγνωρίζεται.

Τα όρια έχουν πάψει να υπάρχουν.

Τα δεδομένα αλλάζουν διαρκώς.

Δεν υπάρχει αξιολόγηση και ακόμα και όταν γίνεται, δεν έχει κανέναν σκοπό να σε βελτιώσει.

Κακές συμπεριφορές που ξέρεις ότι δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να τις δεχτείς.

Αλλά εσύ, συνεχίζεις να διατηρείς χαρακτήρα, ρυθμό, ευγένεια.

Δουλεύεις πολύ.

Αλλά όχι για κάτι που πραγματικά σε εμπνέει.

Δουλεύεις για να στηρίξεις το σύστημα.

Χωρίς όμως να εξελίσσεσαι εσύ μέσα σε αυτό.

Κάποια στιγμή σταματάς να μιλάς.

Όχι γιατί δεν έχεις άποψη αλλά γιατί δεν έχει πια νόημα.

Ξέρεις ότι δεν θα δώσει κανένας βάση.

Κρατάς τα πάντα μέσα σου.

Τη δυσαρέσκεια.

Τον θυμό.

Την απογοήτευση.

Και κάθε μέρα, κάτι μικρό φεύγει από μέσα σου.

Ένα κομμάτι αυθεντικότητας, μια ιδέα που δεν είπες, ένα «όχι» που δεν έχεις πια τη δύναμη να αρθρώσεις.

Μια πελάτισσα μου βίωνε ακριβώς αυτό.

Κάτι που και εσύ ίσως έχεις ζήσει ή μπορείς και να το ζεις αυτή τη στιγμή που διαβάζεις το άρθρο.

Μια καθημερινότητα γεμάτη πίεση, αδιαφορία και τοξικότητα.

Ό,τι κι αν έκανε, έπεφτε σε τοίχο.

Καμία πρόταση της δεν έβρισκε χώρο να φανεί.

Καμία προσπάθεια δεν έβρισκε ανταπόκριση.

Και γύρω της επικρατούσε μια κουλτούρα που έλεγε σιωπηλά:

«Μη ζητάς πολλά».

Και με έχει στιγματίσει κάτι που μου είχε πει στην πρώτη μας συνάντηση.

«Δεν είναι ότι δεν θέλω να φύγω. Είναι ότι δεν ξέρω πώς να εξηγήσω στον εαυτό μου γιατί έμεινα τόσο καιρό».

Και εκεί καταλαβαίνεις όλα όσα σου εξηγώ παραπάνω.

Το πραγματικό αδιέξοδο δεν είναι η δουλειά σου.

Είναι αυτό που κάνεις στον εαυτό σου για να πείσεις ότι αξίζει να μείνεις άλλη μια μέρα.

Όπως ακριβώς έκανε και εκείνη.

Η Συνειδητοποίηση

Σε μια από τις συναντήσεις μας, η πελάτισσα μου σταμάτησε απότομα τη ροή της συζήτησης.

Είχε περάσει ώρα μιλώντας για το περιβάλλον, τους συναδέλφους, την πίεση.

Και ξαφνικά είπε:

«Ίσως τελικά δεν είναι ότι δεν με καταλαβαίνουν».

«Είναι ότι δεν καταλαβαίνω εγώ γιατί μένω ακόμη εκεί».

Αυτό είναι το σημείο που όλα αλλάζουν.

Δεν είναι η δουλειά.

Είναι η προσωπική σου οπτική.

Σταματάς πλέον να ψάχνεις πώς θα προσαρμοστείς και αρχίζεις να αναρωτιέσαι γιατί χρειάζεται να προσαρμόζεσαι τόσο πολύ.

Και έτσι το πρόβλημα δεν είναι πια «εκείνοι».

Αλλά το γιατί επιμένεις να βρίσκεσαι σε κάτι που δεν είναι για εσένα.

Εννοείται πως δεν είναι εύκολο.

Είναι κάτι που σε αναγκάζει να δεις κομμάτια του δικού σου εαυτού.

Να παραδεχτείς πως φταις.

Το ένιωθες.

Καιρό τώρα.

Αλλά απέφευγες κάθε φορά να το παραδεχτείς.

Γιατί αν το παραδεχτείς μετά θα πρέπει να κάνεις και κάτι.

Και όταν τελικά το παραδεχτείς πραγματικά μέσα σου είναι που αλλάζουν όλα.

Δεν σκέφτεσαι πια πώς να αντέξεις.

Σκέφτεσαι πώς να φύγεις.

Δουλεύεις στρατηγικά την έξοδο σου.

Όχι παρορμητικά.

Όχι με ένταση.

Αλλά με στόχο.

Και εδώ είναι που ξεκινάει η στροφή.

Και στο τελευταίο κεφάλαιο θα σου πω ακριβώς πώς θα φύγεις από τη δουλειά που μισείς.

Όπως ακριβώς το έκανε και εκείνη.

Όπως ακριβώς το έκανα και εγώ.

Η Στροφή

Το να φύγεις από μια δουλειά που σε πνίγει δεν είναι μόνο η απόφαση.

Είναι μια στρατηγική διαδικασία.

Και τις περισσότερες φορές, δεν ξέρεις από που να ξεκινήσεις.

Αλλά παρακάτω βήματα θα σε βγάλουν από αυτή την απόγνωση.

Βήμα 1 – Που Θέλεις να Πας

Ξέχνα λίγο τι μπορείς και ασχολήσου με το τι θέλεις πραγματικά να κάνεις.

Σε ποιον κλάδο αισθάνεσαι ότι πραγματικά μπορείς να αποδώσεις.

Που θέλεις να εξελιχθείς;

Αυτό είναι το βασικότερο σημείο που πρέπει να ξεκαθαρίσεις.

Γιατί χωρίς ξεκάθαρη κατεύθυνση, κάθε ευκαιρία θα μοιάζει «καλή» λόγω της ανάγκης να φύγεις.

Βήμα 2 – Ποιος Είσαι και τι Φέρνεις στο Τραπέζι

Εδώ πρέπει να δουλέψεις το ποιος είσαι τώρα και πού πας.

Βιογραφικό, LinkedIn και προετοιμασία για τη Συνέντευξη.

Όλα είναι αρμονικά φτιαγμένα.

Δουλεύει το κάθε ένα για το άλλο και όλα για το σκοπό σου.

Και με βάση αυτά έχω δημιουργήσει ένα ολοκληρωμένο σύστημα που χτίζεται πάνω σε εσένα για να εξυπηρετήσει ακριβώς αυτές τις ανάγκες.

Δες το Career Remake Bundle εδώ.

Βήμα 3 – Πώς Προσεγγίζεις τις Σωστές Ευκαιρίες

Δεν ψάχνεις άλλη μια εργασία.

Ψάχνεις κάτι συγκεκριμένο.

Και όταν έχεις ξεκαθαρίσει τι ψάχνεις, ξέρεις και πώς να το διεκδικήσεις.

Πλέον αξιολογείς στοχευμένα τις αγγελίες.

Επικοινωνείς με τους σωστούς ανθρώπους με αυτοπεποίθηση.

Αναζητάς αυτό που πρώτα από όλα καλύπτει εσένα.

Βήμα 4 – Πώς Φεύγεις Σωστά

Ο τρόπος που φεύγεις λέει πολλά.

Και κυρίως αποτελεί το αποτύπωμα σου.

Δεν θα γίνεις σαν εκείνους που «μισείς».

Θα φύγεις έτοιμος.

Έχοντας κάτι καλύτερο να σε περιμένει.

Όχι επειδή δεν άντεξες.

Και αυτά τα βήματα δεν είναι κάτι που απλά διάβασα κάπου.

Είναι τα βήματα που ακολούθησα όταν θέλησα εγώ να φύγω από ένα περιβάλλον που με άδειαζε.

Όταν θέλησα να αλλάξω επαγγελματική ταυτότητα.

Να μπω σε έναν καινούργιο κλάδο ακόμη και αν δεν είχα πρότερη εμπειρία σε αυτόν.

Και το κατάφερα.

Για αυτό και θέλησα να το μοιραστώ και να βοηθήσω και άλλους που αντιμετωπίζουν την ίδια κατάσταση.

Γιατί ξέρω καλά πως είναι πολύ δύσκολο να πάρεις το ρίσκο όταν όλα πίσω σου τρέχουν.

Υποχρεώσεις.

Ευθύνες.

Άγχη.

Αλλά όταν έχεις ένα σύστημα, μια στρατηγική και μια σωστή προετοιμασία, τότε η έξοδος δεν είναι ρίσκο.

Είναι στοχευμένη κίνηση.

--

Πριν κλείσουμε, θέλω να σε αφήσω με μια ερώτηση:

Θα συνεχίσεις να παλεύεις σε μια μάχη που δεν έχει πια νόημα για εσένα;

Ή θα επιλέξεις να φύγεις με αυτοπεποίθηση  και να δημιουργήσεις επιτέλους τις συνθήκες για κάτι καλύτερο;

Όχι εύκολο.

Όχι τέλειο.

Αλλά κάτι που να σε εκφράζει.

Κάτι που να είναι εσύ.

Που δεν το κάνεις από ανάγκη.

Το κάνεις γιατί σε γεμίζει.

Γιατί το να φύγεις δεν είναι ήττα.

Είναι επιλογή.

Και η επιλογή αυτή μπορεί να γίνει το πιο ισχυρό βήμα που έχεις κάνει εδώ και καιρό.

Δεν είσαι εδώ μόνο για να επιβιώσεις άλλη μια μέρα.

Είσαι εδώ για:

Να έχεις επιλογές.

Να εξελίσσεσαι.

Να ευχαριστιέσαι.

Να πιστέψεις ότι πραγματικά υπάρχει κάτι καλύτερο εκεί έξω.

Γιατί υπάρχει.

Το βρήκα εγώ πριν χρόνια.

Το βρήκε η πελάτισσα μου.

Το βρήκαν άλλοι τόσοι άνθρωποι που συνεργάζονται μαζί μου καθημερινά.

Και ήρθε η ώρα να το βρεις και εσύ.

Αυτός είναι ο τρόπος.

Τα λέμε την επόμενη φορά.

---

Γεια σου, είμαι ο Χάρης — και πιστεύω ότι το μοντέλο της “επιτυχίας” που μας έμαθαν έχει χάσει πλέον την αξία του.

Κάθε εβδομάδα, πάνω από 5.000 άνθρωποι λαμβάνουν ένα νέο άρθρο από το Αντί Επιτυχίας — ένα newsletter που μιλάει για καριέρα, αυθεντικότητα και το πώς χτίζεις κάτι δικό σου, χωρίς να χάσεις τον εαυτό σου.

Αν νιώθεις ότι ήρθε η ώρα να ξαναγράψεις τους κανόνες της ζωής και της εργασίας σου, γίνε και εσύ μέλος εδώ.