Αντί Επιτυχίας: Κεφάλαιο 14

Το Work-Life Balance Είναι Ψέμα (Και Σε Κάνει Δυστυχισμένο)

Η ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς στόχους.

Αλλά είναι και ένας από τους πιο λάθος διατυπωμένους.

Γιατί η ίδια η λέξη «ισορροπία» κουβαλάει κάτι παράδοξο.

Κάτι που δεν σου λένε όταν σου την προτείνουν σαν στόχο.

Ότι για να ισορροπείς, πρέπει διαρκώς να μετράς.

Να ελέγχεις.

Να κρατάς τα πάντα ίσα.

Σαν να είσαι πάνω σε ένα σκοινί, με δύο αντίθετα βάρη στα χέρια.

Από τη μια η δουλειά.

Από την άλλη η ζωή.

Και πρέπει να τα φέρεις σε ισορροπία σαν να είναι κάτι ξεχωριστό το ένα από το άλλο.

Λες και θα μπορέσεις να «τα φέρεις» ποτέ.

Και αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα με αυτήν την έννοια.

Δηλαδή η ίδια η εντύπωση ότι αυτά τα 2 στοιχεία είναι ξεχωριστά.

Και αυτή η εντύπωση σου κάνει κακό χωρίς να το καταλαβαίνεις.

Γιατί όσο συνεχίζεις να ζεις με αυτόν τον διαχωρισμό, θα αισθάνεσαι πάντα ενοχές.

Όταν δουλεύεις πολύ, θα νομίζεις ότι αφήνεις πίσω τη ζωή σου.

Όταν είσαι στη ζωή σου, θα αισθάνεσαι ότι αφήνεις πίσω τη δουλειά σου και την εξέλιξη σου.

Έτσι όμως δεν μπορείς να προχωρήσεις.

Δεν ευχαριστιέσαι τίποτα.

Ακριβώς επειδή κυνηγάς τα πάντα, συνέχεια.

Και τελικά δεν ζεις τη ζωή σου.

Αυτό το άρθρο λοιπόν δεν είναι για να σου πει πώς να διαχειριστείς καλύτερα τον χρόνο σου.

Ούτε για να σου δώσει «productivity hacks».

Θα προσπαθήσει να σου πει μια διαφορετική γνώμη.

Η ισορροπία ζωής-δουλειάς δεν υπάρχει.

Είναι ένα ψέμα.

Δεν χρειάζεται να ισορροπείς.

Χρειάζεται να εναρμονίζεις.

Γιατί μόνο όταν καταλάβεις ότι όλα είναι κομμάτι της ίδιας ζωής, θα σταματήσεις να

αισθάνεσαι ότι το ένα παίρνει χρόνο από το άλλο.

Και θα αρχίσεις να νιώθεις ότι έχεις ξανά τον έλεγχο στην καθημερινότητα σου.

Το Αδιέξοδο

Αν είσαι σαν τους περισσότερους ανθρώπους γύρω σου, μάλλον έχεις ακούσει πολλές φορές τη φράση:

«Βρες ισορροπία στη ζωή σου».

Το περίφημο work-life balance όπως το λέμε τα τελευταία χρόνια.

Και το προσπάθησες.

Να δώσεις στη δουλειά, να δώσεις και στους ανθρώπους σου.

Να ξεκουραστείς, αλλά και να αποδώσεις.

Να είσαι παρών στην οικογένεια σου, αλλά και να μη μείνεις και πίσω στην καριέρα σου.

Μόνο που όσο περισσότερο παλεύεις να τα «ισορροπήσεις», τόσο περισσότερο χάνεις τον έλεγχο στην καθημερινότητα σου.

Πες μου αν σου θυμίζει κάτι αυτό το σενάριο.

Είναι Δευτέρα, 7:30 το πρωί.

Ξυπνάς και πριν καν σηκωθείς από το κρεβάτι, το χέρι σου πάει στο κινητό.

Emails.

Ειδοποιήσεις.

Καλημέρα!

Η μέρα σου δεν έχει ξεκινήσει καλά καλά ακόμα και ήδη τρέχεις για να προλάβεις.

Στο μυαλό σου τρέχουν δύο ταυτόχρονα δυο σενάρια.

Δύο διαφορετικές λίστες.

Λίστα 1 - Δουλειά:

Η παρουσίαση που πρέπει να τελειώσεις.

Το meeting με τον πελάτη στις 11:00.

Το report που σε περιμένει εδώ και μία εβδομάδα.

Τα emails που ήδη έχουν αρχίσει και στοιβάζονται.

Λίστα 2 - Ζωή:

Η μητέρα σου που σου είπε χθες «σε έχουμε χάσει παιδί μου».

Οι φίλοι που σου λένε καιρό να πάτε για έναν καφέ και τους απαντάς «το βλέπουμε».

Η δική σου οικογένεια που δεν καταφέρατε πάλι να κάνετε κάτι όλοι μαζί.

Εσύ, που δεν έχεις κάνει τίποτα για εσένα εδώ και μήνες.

Και κάθε μέρα παίζεις το ίδιο στημένο παιχνίδι.

Δεν επιλέγεις πια τι κάνεις.

Επιλέγεις πώς να μοιράσεις σωστά τον εαυτό σου.

Σαν να είσαι υπάλληλος της δικής σου ζωής.

Όταν είσαι στη δουλειά, νιώθεις ενοχές για την οικογένεια σου.

Όταν κάθεσαι μαζί τους, στο μυαλό σου τρέχουν τα emails και τα θέματα της δουλειάς.

Όταν βγαίνεις με φίλους, σκέφτεσαι τη δουλειά.

Δεν είσαι ποτέ 100% πουθενά.

Και το χειρότερο από όλα ξέρεις ποιο είναι;

Έχεις αρχίσει να πιστεύεις ότι εσύ φταις.

Ότι δεν είσαι αρκετά οργανωμένος.

Ότι οι άλλοι τα καταφέρνουν καλύτερα.

Ότι κάτι κάνεις λάθος.

Αγοράζεις βιβλία για διαχείριση χρόνου.

Κατεβάζεις εφαρμογές παραγωγικότητας.

Διαβάζεις άρθρα για «10 συμβουλές για να βρεις ισορροπία».

Αλλά όσο περισσότερο προσπαθείς να τα 'ισορροπήσεις', τόσο πιο πολύ νιώθεις ότι παλεύεις με τον εαυτό σου.

Γιατί στην πραγματικότητα, δεν προσπαθείς να ισορροπήσεις.

Προσπαθείς να γίνεις δύο διαφορετικοί άνθρωποι.

Ο 'επαγγελματίας εαυτός' που πρέπει να είναι συγκεντρωμένος, αποδοτικός, διαθέσιμος.

Και ο 'προσωπικός εαυτός' που πρέπει να είναι παρών, ήρεμος, τρυφερός.

Σαν να μπορείς να τους κλείσεις σε ξεχωριστά κουτιά.

Σαν να μπορείς να αλλάξεις προσωπικότητα από τις 18:00 και μετά.

Αλλά αυτό δεν γίνεται.

Δεν μπορείς να το κάνεις.

Και γι' αυτό κουράζεσαι.

Δεν φταις όμως απόλυτα εσύ.

Φταίει το μοντέλο που σου πούλησαν.

Ότι υπάρχει μια μαγική ισορροπία που, αν την πετύχεις, όλα θα κυλήσουν αρμονικά.

Μόνο που η ζωή δεν είναι ισορροπία.

Δεν είναι μαθηματικός τύπος.

Η ζωή σου έχει ροή.

Και ίσως τελικά το ζητούμενο δεν είναι να 'ισορροπείς'.

Αλλά να ζεις με αρμονία.

Η Συνειδητοποίηση

Κάποια στιγμή λοιπόν σταματάς να την κυνηγάς.

Την περίφημη αυτή ισορροπία.

Όχι επειδή κατάφερες να τη βρεις.

Αλλά επειδή επιτέλους κατάλαβες τι ήταν αυτό που σε εξαντλούσε.

Η ίδια η προσπάθεια να την πετύχεις.

Να είσαι παραγωγικός αλλά και ήρεμος.

Να είσαι φιλόδοξος για την καριέρα σου αλλά και παρών στη ζωή σου και τους ανθρώπους σου.

Ένα mind game χωρίς τέλος.

Και τελικά χωρίς κανένα απολύτως νόημα.

Γιατί δεν υπάρχει σημείο που τα δύο θα πέσουν τέλεια πάνω στη ζυγαριά.

Δεν υπάρχει καμία γραμμή που να τα χωρίζει με απόλυτη σαφήνεια.

Και όσο προσπαθείς να την ορίσεις, τόσο περισσότερο νιώθεις αποτυχημένος.

Ώσπου, μια μέρα, μέσα στην πίεση και ένα βήμα πριν το burnout, το βλέπεις αλλιώς.

Δεν φταις εσύ που δεν τα «ισορροπείς».

Φταίει που σε έπεισαν ότι αυτό είναι το ζητούμενο.

Και τότε αλλάζει το ερώτημα.

Δεν είναι πώς θα τα ζυγίσεις.

Είναι πώς θα τα εναρμονίσεις.

Γιατί η «ισορροπία» προϋποθέτει ότι η δουλειά και η ζωή είναι σε δύο αντίπαλα στρατόπεδα.

Όταν η μία πλευρά κερδίζει, η άλλη χάνει.

Και έτσι, πρέπει να μοιράσεις τον εαυτό σου σε κομμάτια και για να μπορέσεις να «ισορροπήσεις».

Η ισορροπία σου λέει τι 'πρέπει' να κάνεις και πότε.

Και αν δεν είναι έτσι;

Αν το πρόβλημα δεν είναι ότι δεν έχεις αρκετό χρόνο;

Αν το πρόβλημα είναι ότι δεν είσαι παρών στον ίδιο σου τον εαυτό;

Ότι έχεις μάθει να είσαι διαφορετικός άνθρωπος ανάλογα με το «κουτάκι» που βάζεις τη ζωή σου;

Στη δουλειά φοράς τη μάσκα του 'επαγγελματία'.

Είσαι σοβαρός, μετρημένος, αποδοτικός.

Στο σπίτι βγάζεις τη μάσκα και προσπαθείς να είσαι 'ο εαυτός σου'.

Πιο χαλαρός, πιο τρυφερός.

Αλλά τι είναι τελικά ο «εαυτός σου»;

Το άτομο με τη μάσκα ή χωρίς;

Και γιατί πρέπει κάθε φορά να διαλέγεις;

Η αλήθεια είναι ότι δεν είσαι δύο διαφορετικοί άνθρωποι.

Αλλά ένας άνθρωπος με διαφορετικές πτυχές του ίδιου εαυτού.

Και όταν αντί να τις πολεμάς, αρχίσεις να τις εναρμονίζεις, τότε συμβαίνει κάτι μαγικό.

Σταματάς να νιώθεις ότι χάνεις χρόνο.

Και αρχίζεις να νιώθεις ότι τον γεμίζεις.

Σταματάς να προσπαθείς να 'ισορροπήσεις' και αρχίζεις να ζεις με αρμονία.

Και έτσι γίνεται η στροφή.

Στην πράξη.

Η Στροφή

Πριν από μερικά χρόνια, κοιμόμουν κάθε βράδυ με την αίσθηση ότι δεν είχα κάνει τίποτα σωστά.

Ούτε στη δουλειά, ούτε στις σχέσεις μου, ούτε για μένα.

Καθημερινότητα γεμάτη meetings, reports, deadlines.

Και παράλληλα, προσπαθούσα να κρατήσω τις σχέσεις μου, να είμαι παρών για τους ανθρώπους που αγαπώ.

Αλλά κάθε φορά που έκανα το ένα, ένιωθα ότι αμελούσα το άλλο.

Το σημείο καμπής ήρθε μια Κυριακή.

Κάθομαι με το laptop στο σαλόνι, δουλεύοντας πάνω σε κάτι που μου άρεσε πραγματικά.

Και ξαφνικά με χτυπάει αυτή η σκέψη:

«Γιατί νιώθω ενοχές που δουλεύω Κυριακή;»

Δεν με ανάγκασε κανείς.

Το ήθελα εγώ.

Με ενέπνεε.

Αλλά όλοι γύρω μου - και εγώ μαζί - είχαμε μάθει να πιστεύουμε ότι δεν πρέπει να δουλεύεις Κυριακή.

Ότι αν δουλεύω, σημαίνει ότι «χάνω τη ζωή μου».

Εκείνη τη στιγμή κατάλαβα ότι δεν χρειαζόμουν καλύτερο πρόγραμμα.

Χρειαζόμουν να σταματήσω να νιώθω άσχημα για τις επιλογές μου.

Χρειαζόμουν καλύτερη σύνδεση με τον εαυτό μου σε ό,τι κάνω.

Την επόμενη μέρα άρχισα να αλλάζω τη προσέγγισή μου.

Αντί να προσπαθώ να ‘ισορροπήσω’ δουλειά και ζωή, άρχισα να ψάχνω τρόπους να φέρω τον πραγματικό μου εαυτό παντού.

Αλλαγή 1: Έπαψα να αλλάζω προσωπικότητα

Πρώτα, άρχισα να παρατηρώ πότε ένιωθα πιο ‘εγώ’.

Στη δουλειά, ήμουν πιο 'ζωντανός' όταν μιλούσα με πάθος για κάτι που μου άρεσε πραγματικά.

Στο σπίτι, ήμουν περισσότερο παρών όταν δεν προσπαθούσα να ‘αποσυνδεθώ’ από τη δουλειά, αλλά μοιραζόμουν τη χαρά μου για κάτι που είχα καταφέρει.

Έτσι σταμάτησα να κρύβω τον ενθουσιασμό μου στη δουλειά.

Και σταμάτησα να προσποιούμαι ότι η δουλειά μου δεν με ενδιαφέρει όταν ήμουν σπίτι.

Αλλαγή 2: Άλλαξα τον τρόπο που ξεκινούσα τη μέρα

Πριν: Ξυπνούσα και άνοιγα κατευθείαν το κινητό μου για να δω ειδοποιήσεις.

Τα emails μου έχτιζαν τον τόνο της μέρας.

Μετά: Πηγαίνω για ένα περπάτημα μόλις ξυπνήσω.

Σε αυτά τα 20 λεπτά, ήμουν μόνος μου.

Σκεφτόμουν πώς αισθάνομαι για τη μέρα που ξεκινάει.

Μετά έβλεπα τα emails.

Όχι για να αντιδράσω, αλλά για να αποφασίσω πώς θα τα χειριστώ.

Μικρή αλλαγή.

Μεγάλη διαφορά.

Αλλαγή 3: Σταμάτησα να κάνω multitasking στις ανθρώπινες σχέσεις

Πριν: Όταν μιλούσα με τους δικούς μου ανθρώπους, στο μυαλό μου έτρεχαν τα επόμενα που έπρεπε να κάνω.

Μετά: Άρχισα να εφαρμόζω κάτι που το λέω «αληθινή παρουσία».

Όταν είμαι με κάποιον, δεν είμαι πουθενά αλλού.

Δεν σημαίνει ότι είμαι διαθέσιμος 24/7.

Σημαίνει ότι όταν επιλέγω να είμαι με κάποιον, είμαι πραγματικά εκεί.

Και παραδόξως, αυτό με έκανε πιο αποδοτικό και στη δουλειά.

Γιατί όταν ήμουν εκεί, ήμουν πραγματικά εκεί.

Αλλαγή 4: Έφτιαξα χώρο για τη δημιουργικότητά μου

Συνειδητοποίησα ότι μέρος του προβλήματος ήταν ότι είχα χάσει την επαφή με αυτό που με έκανε να νιώθω ζωντανός.

Άρχισα να γράφω.

Όχι για να γίνω συγγραφέας.

Αλλά για να θυμηθώ ότι είμαι κάτι παραπάνω από τον ρόλο μου.

Κάθε μέρα από λίγο.

Τίποτα τρομερό.

Αλλά μου θύμιζε ότι έχω φωνή.

Ότι έχω ιδέες.

Ότι υπάρχω πέρα από αυτό που παράγω.

Έτσι γεννήθηκε το «Αντί Επιτυχίας» που πάνω από 5000 άνθρωποι πλέον διαβάζουν κάθε Σάββατο.

Δεν είναι τυχαία η επιλογή ημέρας.

Τι Μπορείς να Κάνεις από Αύριο

Αν θέλεις να ξεκινήσεις τη δική σου στροφή, ξεκίνα από εδώ:

1. Σταμάτα να ρωτάς «Πώς θα ισορροπήσω;»

Αντί γι' αυτό, ρώτα: «Πώς θα φέρω περισσότερο από τον εαυτό μου σε αυτό που κάνω;»

2. Βρες τη στιγμή της μέρας που νιώθεις πιο εσύ

Μπορεί να είναι ο πρωινός σου καφές, μπορεί να είναι όταν λύνεις ένα ζήτημα στη δουλειά,

μπορεί να είναι όταν μιλάς με έναν φίλο.

Πρόσεξε τι συμβαίνει σε αυτή τη στιγμή.

Πώς μπορείς να φέρεις αυτό το στοιχείο σε άλλα σημεία της ημέρας σου;

3. Επίλεξε κάτι που θα κάνεις διαφορετικά την επόμενη εβδομάδα

Όχι μεγάλη αλλαγή.

Κάτι απλό.

Π.χ.: «Θα πιώ τον καφέ μου με ηρεμία και μετά θα δω τα emails»

4. Σταμάτα να μετράς

Μη μετράς πόσες ώρες δούλεψες και πόσες πέρασες με τους αγαπημένους σου.

Αντί γι' αυτό, πρόσεξε: «Ήμουν παρών; Ήμουν ο εαυτός μου;»

Η αλλαγή δεν χρειάζεται να είναι απαραίτητα δραματική.

Αλλά μικρές στροφές που σιγά-σιγά σε κάνουν να νιώθεις πιο γεμάτος.

Όχι γιατί βρήκες την τέλεια ισορροπία.

Αλλά γιατί σταμάτησες να τη ψάχνεις.

Γιατί αντί να προσπαθείς να χωρίσεις τη ζωή σου σε κομμάτια, άρχισες τελικά να τη ζεις ολόκληρη.

--

Πριν κλείσουμε, θέλω να σε αφήσω με μια ερώτηση:

«Θα συνεχίσεις να μετράς τα πάντα χωρίς τελικά να ζεις;»

Ή θα επιλέξεις να αρχίσεις να εναρμονίζεις αντί να ισορροπείς και να δημιουργήσεις επιτέλους τις συνθήκες για κάτι καλύτερο;

Όχι εύκολο.

Όχι τέλειο.

Αλλά κάτι που να σε εκφράζει.

Που το κάνεις γιατί σε γεμίζει.

Γιατί το να σταματήσεις να ψάχνεις την ισορροπία είναι επιλογή σου.

Και η επιλογή αυτή μπορεί να γίνει το πιο ισχυρό βήμα που έχεις κάνει εδώ και καιρό.

Να πιστέψεις επιτέλους ότι πραγματικά υπάρχει διαφορετική οπτική.

Γιατί υπάρχει.

Τη βρήκα εγώ όταν σταμάτησα να προσπαθώ να είμαι δύο διαφορετικοί άνθρωποι.

Τη βρήκαν και άλλοι που σταμάτησαν να κυνηγούν την ισορροπία.

Και ήρθε η ώρα να τη βρεις και εσύ.

Αυτός είναι ο τρόπος.

Σε ευχαριστώ που με διάβασες.

Τα λέμε το άλλο Σάββατο.

---

Γεια σου, είμαι ο Χάρης — και πιστεύω ότι το μοντέλο της “επιτυχίας” που μας έμαθαν έχει χάσει πλέον την αξία του.

Κάθε εβδομάδα, πάνω από 5.000 άνθρωποι λαμβάνουν ένα νέο άρθρο από το Αντί Επιτυχίας — ένα newsletter που μιλάει για καριέρα, αυθεντικότητα και το πώς χτίζεις κάτι δικό σου, χωρίς να χάσεις τον εαυτό σου.

Αν νιώθεις ότι ήρθε η ώρα να ξαναγράψεις τους κανόνες της ζωής και της εργασίας σου, γίνε και εσύ μέλος εδώ.