Αντί Επιτυχίας: Κεφάλαιο 11

Το 9-5 Δεν Είναι Το Πρόβλημα — Το Ότι Ελπίζεις Μόνο Σε Αυτό Είναι (Να Πώς Θα Ξεκινήσεις Κάτι Δικό Σου Παράλληλα)

Η εποχή που έπαιρνες σύνταξη από μια εταιρία έχει πλέον τελειώσει.

Και όμως υπάρχουν πολλοί που ακόμη και σήμερα βασίζονται σε αυτήν την πεποίθηση.

Ότι δηλαδή κάπου εκεί έξω υπάρχει αυτή η «τέλεια» δουλειά που θα σε συντηρεί για όλη σου τη ζωή.

Θα μπεις νέος, θα εξελιχθείς, θα ανέβεις το corporate ladder και κάποια στιγμή εκεί γύρω στα 45 έτη σου θα έχεις φτάσει σε ένα σημείο που ο μισθός σου θα σου δώσει την ελευθερία που αναζητάς.

Μήνας μπει, μήνας βγει — μισθός.

Σταθερότητα.

Ασφάλεια.

Προβλεψιμότητα.

Η αλήθεια είναι όμως ότι αυτό το μοντέλο έχει καταρρεύσει.

Και έχουμε όλα τα σημάδια μπροστά μας.

Απλά κάποιοι επιλέγουν να τα αγνοούν, κρατώντας σφιχτά το παρελθόν.

Όχι επειδή δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά.

Αλλά επειδή φοβούνται να κοιτάξουν το μέλλον που ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια τους.

Σε αυτό το άρθρο δεν θα βρεις τη μαγική φόρμουλα.

Δεν σκοπεύω να σου πω να παραιτηθείς.

Αντίθετα — θα αναζητήσουμε κάτι πιο θεμελιώδες:

Την ανάγκη να χτίσεις κάτι δικό σου.

Όχι απαραίτητα για να «γίνεις αφεντικό του εαυτού σου».

Αλλά για να νιώσεις ότι η ζωή σου δεν εξαρτάται πλήρως από κάτι έξω από εσένα.

Γιατί όσο παραμένεις εγκλωβισμένος σε ένα μόνο σύστημα, ακόμα κι αν σου παρέχει ασφάλεια, θα βρεθείς χωρίς εναλλακτική πολύ σύντομα.

Και αυτό είναι το πραγματικό πρόβλημα.

Το Αδιέξοδο

Αν κοιτάξεις και εσύ γύρω σου, είμαι σίγουρος ότι θα το παρατηρήσεις.

Αντί για προαγωγές, βλέπεις περικοπές.

Αντί για σταθερότητα, βλέπεις ανασφάλεια.

Άνθρωποι με 20 χρόνια εμπειρίας και ένα ισχυρό track record μένουν εκτός αγοράς κυριολεκτικά με ένα ψυχρό email.

Καμία σύμβαση δεν σε προστατεύει πλέον.

Καμία θέση δεν είναι δεδομένη.

Δεν υπάρχουν «σίγουρα» επαγγέλματα.

Και η ασφάλεια είναι μια λέξη που σιγά σιγά χάνεται από μπροστά μας.

Και όχι, δεν είναι επειδή δεν είσαι αρκετός.

Είναι γιατί το σύστημα δεν χτίζεται πλέον πάνω στη σταθερότητα.

Χτίζεται πάνω στην προσαρμοστικότητα.

Και ο κόσμος μας εξελίσσεται με τέτοια ταχύτητα που ό,τι θεωρούσες σταθερό πριν πέντε χρόνια, μπορεί να μην υπάρχει σήμερα.

Ο ρυθμός αλλαγής έχει γίνει πια ο νέος κανόνας.

Και όσοι επιμένουν να κρατιούνται από ένα μόνο σενάριο, αργά ή γρήγορα θα μείνουν πίσω.

Όχι μόνο επειδή δεν προσπάθησαν.

Αλλά επειδή δεν είχαν προσαρμοστικότητα.

Δεν έμαθαν να σχεδιάζουν το δικό τους πλάνο για τη ζωή τους.

Να δημιουργήσουν κάτι που να είναι πραγματικά δικό τους.

Παράλληλο με την εργασία τους.

Εξελισσόμενο μέσα από αυτή.

Καταλαβαίνεις τώρα;

Δεν σου λέω να παραιτηθείς.

Ούτε να πετάξεις όσα έχεις χτίσει με κόπο μέχρι σήμερα.

Αλλά θέλω να σε ρωτήσω:

Αν αύριο το πρωί χάσεις τη δουλειά σου και το μοναδικό σου εισόδημα, πόσο αντέχεις μέχρι να βρεθεί η επόμενη;

Αν η απάντηση είναι «όχι πολύ καιρό», τότε δεν είναι το σύστημα αυτό που σε πρόδωσε.

Αλλά εσύ ο ίδιος.

Και αυτό γιατί δεν ασχολήθηκες να χτίσεις κάτι που δεν εξαρτάται μόνο από άλλους.

Το ξέρω.

Δεν είναι εύκολο να αποδεχτείς ότι το μονοπάτι που σου έμαθαν δεν υπάρχει πια.

Ούτε εγώ μπορούσα στην αρχή.

Αλλά μόλις το κάνεις, εκεί είναι που θα δημιουργηθεί ένα νέο ερώτημα:

«Αν δεν μπορείς πια να βασιστείς σε ένα μόνο σύστημα — σε τι μπορείς να βασιστείς;»

Η Συνειδητοποίηση

Αρχικά, δεν θα έχεις ξεκάθαρη απάντηση.

Και ούτε χρειάζεται.

Γιατί πριν ακόμη έρθει η απάντηση, έρχεται κάτι άλλο.

Η αίσθηση.

Κάποια στιγμή, αρχίζεις να το νιώθεις.

Δεν έχει έρθει ακόμα η «καταστροφή».

Δεν σε απέλυσαν.

Δεν έμεινες χωρίς χρήματα.

Όμως, κάτι μέσα σου έχει ξεκινήσει να σπάει σιγά-σιγά.

Ξυπνάς το πρωί και δεν είσαι σίγουρος γιατί νιώθεις βαρύς.

Πηγαίνεις κανονικά στη δουλειά σου, κάνεις όλα όσα πρέπει και μετά επιστρέφεις σπίτι για να συνεχίσεις την καθημερινότητά σου.

Και κάπου εκεί,  είναι που δημιουργείται η αίσθηση.

Που προκαλείται η ερώτηση.

«Αυτό είναι;»

Δεν θα έπρεπε να σε φοβίζει ότι εργάζεσαι όμως.

Ούτε ότι η καθημερινότητα σου είναι η ίδια.

Τουλάχιστον όχι ακόμα.

Αυτό που πρέπει να σε τρομάζει είναι ότι εργάζεσαι μεν, αλλά δεν δημιουργείς και κάτι δικό σου παράλληλα.

Ότι κάθε μέρα που περνάει, η ζωή σου συνεχίζει να εξαρτάται από κάτι που δεν ελέγχεις ουσιαστικά.

Όχι επειδή θα σταματήσεις να πιστεύεις στο λεγόμενο «09.00 – 17.00».

Αλλά επειδή πρέπει επιτέλους να καταλάβεις ότι η ζωή σου δεν μπορεί και δεν πρέπει να χωρέσει σε ένα Excel με KPIs.

Και σε αυτό το σημείο είναι που συνειδητοποιείς κάτι βαθύτερο.

Όσο πιο πολύ επενδύεις σε ένα μόνο πλαίσιο, τόσο πιο ευάλωτος γίνεσαι όταν αυτό το πλαίσιο αλλάξει ή χαθεί εντελώς.

Και τότε καταλαβαίνεις πως η καριέρα σου δεν είναι σταθερό έδαφος.

Αλλά το πιο σημαντικό δεν είναι ο φόβος της απόλυσης.

Είναι το κενό που νιώθεις όταν, μετά από τόσα χρόνια σκληρής δουλειάς, συνειδητοποιείς ότι δεν έχεις κάτι που να ανήκει πραγματικά σε εσένα.

Και δεν είναι πλέον ένας τίτλος.

Ούτε μια υψηλόβαθμη θέση.

Αλλά αντίθετα είναι κάτι το οποίο να έχει δημιουργηθεί από εσένα για εσένα.

Κάτι απόλυτα δικό σου.

Γιατί αν δεν ξέρεις τι θέλεις — κάποιος άλλος θα στο ορίσει.

Κι αν δεν χτίσεις τη δική σου πορεία, πολύ σύντομα θα σου ανατεθεί μία.

Γι’ αυτό και δεν αρκεί πλέον απλά να «σου αρέσει η δουλειά σου».

Χρειάζεσαι κάτι που θα συνεχίσει να υπάρχει — ακόμα κι όταν όλα γύρω αλλάξουν.

Και αυτό δεν είναι απλώς ένα «προσωπικό brand».

Είναι μια ζωή αυθεντική, που ίσως να δώσει και σε άλλους το συναίσθημα να θέλουν ακολουθήσουν.

Όχι για το τι δείχνεις.

Αλλά για το πώς σκέφτεσαι, δημιουργείς και στέκεσαι εκεί έξω.

Όταν λοιπόν αρχίζεις να το βλέπεις έτσι, το brand σου παύει να είναι μονάχα στρατηγική πωλήσεων.

Είναι μια ταυτότητα.

Και τότε θα αρχίσεις σιγά-σιγά να αλλάζεις.

Όχι από έξω.

Αλλά από μέσα.

Το ξέρω, γιατί το έζησα.

Η Στροφή

Αν μου έλεγες πριν από πέντε χρόνια ότι θα βρίσκομαι εδώ, δεν θα σε πίστευα.

Τα περισσότερα χρόνια της ζωής μου εργαζόμουν στην εστίαση.

Κοντά 10 χρόνια.

Και ήμουν σίγουρος ότι αυτή θα ήταν η πορεία μου.

Όχι επειδή την είχα επιλέξει συνειδητά, αλλά επειδή μου έδινε σταθερότητα, γνώριμη καθημερινότητα και μεγάλη προοπτική εξέλιξης μιας και είχα ξεκινήσει χαμηλά και αρκετά σύντομα έφτασα στο ανώτερο επίπεδο.

Όλα όμως άλλαξαν όταν ήρθε ο COVID.

Τα μαγαζιά έκλεισαν.

Η καθημερινότητά μου, ο ρόλος μου, η αίσθηση του «ποιος είμαι» — εξαφανίστηκαν σε λίγες μόνο ημέρες.

Και τότε αισθάνθηκα κάτι πολύ πιο βαθύ από άγχος.

Αισθάνθηκα πλήρη εξάρτηση.

Για πρώτη φορά κατάλαβα πως είχα επενδύσει τον εαυτό μου σε ένα μόνο πλαίσιο.

Και ένιωσα αβοήθητος έξω από αυτό.

Αλλά μέσα στο κενό άρχισε να γεννιέται αυτό το ερώτημα που σου έγραψα.

«Και τώρα τι;»

Κι αυτή η ερώτηση — όσο και αν σε πονά — είναι η αρχή της ελευθερίας σου.

Για εμένα, η απάντηση ήρθε μέσα από μια εσωτερική στροφή.

Αποφάσισα να μπω στο HR.

Όχι γιατί ήταν εύκολη επιλογή.

Ούτε επειδή ήξερα τι με περιμένει.

Αλλά επειδή ήθελα να αποδράσω.

Και με τα χρόνια, χωρίς να το καταλάβω, άρχισα να δημιουργώ κάτι δικό μου.

Ένα νέο project που συνδυάζει όλα όσα έχω μάθει μέχρι σήμερα.

Ένα brand που αντικατοπτρίζει το πώς σκέφτομαι.

Δεν είναι τέλειο.

Δεν είναι απόλυτα έτοιμο.

Αλλά είναι απόλυτα δικό μου.

Σταμάτησα λοιπόν να περιμένω να με ορίσει κάποιος άλλος.

Και ξεκίνησα να ορίζω εγώ τον εαυτό μου.

Όχι με κάποια δραματική αλλαγή.

Αλλά με μικρές, σταθερές κινήσεις.

Αν λοιπόν θέλεις να ξεκινήσεις και εσύ, μην το δεις σαν ένα μεγάλο βήμα.

Δες το σαν μια καθημερινή δημιουργική συνήθεια.

Όπως το είδα και εγώ.

Και ακολούθησα αυτά τα βήματα που θα μοιραστώ μαζί σου τώρα.

1)      Μην αφήσεις τη δουλειά σου.

Όχι ακόμα τουλάχιστον

Δεν χρειάζεται να κόψεις τα πάντα για να ξεκινήσεις κάτι δικό σου.

Αυτός είναι ο πιο σίγουρος τρόπος να γεμίσεις άγχος.

Η εργασία σου, ακόμα και αν δεν είναι το όνειρό σου, σου προσφέρει οικονομική ενίσχυση.

Μάθε να την αξιοποιείς έξυπνα.

Δες την εργασία σου σαν τη βάση που θα υποστηρίξει την εξέλιξή σου.

Όχι σαν το ταβάνι της.

2)      Ξεκίνα παράλληλα.

Δώσε μια ώρα μέσα στην ημέρα.

Όχι για τους άλλους.

Αλλά για εσένα.

Διώξε επιτέλους τη σκέψη ότι χρειάζεσαι «έμπνευση» για να ξεκινήσεις.

Αυτό που χρειάζεσαι είναι χώρος.

Και η πρόθεση να τον καλύψεις με κάτι δικό σου.

Ας μην είναι τέλειο ακόμα.

3)      Μίλα για όσα ήδη ξέρεις.

Μην περιμένεις να δεις τι είναι της μόδας.

Η εμπειρία σου έχει ήδη μέσα ό,τι χρειάζεσαι— απλά δεν έχεις μάθει να τη σχηματίζεις ακόμα ως «προϊόν».

Ξεκίνα από αυτά που έχεις ξέρεις καλά.

Αυτά που έχεις μάθει.

Κάτι φοβερό που λέει ο Justin Welsh:

“People vastly underestimate the value of their knowledge. Publish yours and let the market pleasantly surprise you.”

Μίλα με τον τρόπο που θα μιλούσες σε έναν δικό σου άνθρωπο.

Αν κάτι βοήθησε εσένα — μπορεί να βοηθήσει κι άλλους.

Αρκεί να το πεις.

4)      Δώσε του μορφή

Δεν χρειάζεται να έχεις site, logo ή προϊόν από την 1η κιόλας μέρα.

Στην αρχή, χρειάζεσαι μόνο ένα σημείο έκφρασης.

Διάλεξε ένα μέσο.

LinkedIn, Instagram, ένα απλό Newsletter, ακόμα και ένα Blog.

Μην παγιδευτείς στο πώς δείχνει.

Στο ξεκίνημα, η ουσία είναι πολύ πιο σημαντική από την εικόνα.

5)      Επανάλαβε

Δεν αρκεί να το κάνεις μια φορά.

Ούτε να γράψεις ένα post και να περιμένεις ότι θα γίνει viral.

Αυτό που ξεκινάς να δημιουργείς, χτίζεται με συνέπεια  και πειθαρχία.

Και αν θέλεις να πετύχει σε μια νύχτα τότε τσάμπα βρέθηκες σε αυτό το άρθρο.

Κάθε μικρό βήμα θα πρέπει να το βλέπεις ως 1% εξέλιξη.

Και κάθε φορά θα πρέπει να κάνεις ένα λίγο μεγαλύτερο.

Κρατώντας σε όμως συνεπή και σταθερό σε αυτό που θέλεις να παράξεις.

Πριν κλείσουμε, θέλω να σε αφήσω με αυτή τη σκέψη:

Μπορεί να μην είσαι έτοιμος να αφήσεις τη δουλειά σου ακόμα.

Μπορεί να αισθάνεσαι πως δεν έχεις κάτι που να είναι έτοιμο να το μοιραστείς.

Αλλά αυτό που πρέπει να καταλάβεις είναι ότι δεν παίζει ρόλο το πότε θα νιώσεις έτοιμος.

Δεν χρειάζεται να νιώσεις έτοιμος.

Χρειάζεται να ξεκινήσεις τώρα.

Να επιτρέψεις στον εαυτό σου να φανεί εκεί έξω.

Να γράψει.

Να μοιραστεί.

Να εκφραστεί.

Η πιο δυνατή καριέρα που μπορείς να κάνεις, είναι αυτή που ξεκινά από μέσα σου.

Αυτή που εξελίσσει εσένα, για εσένα, από εσένα.

Αυτός είναι ο τρόπος.

Τα λέμε την επόμενη φορά.-

---

Γεια σου, είμαι ο Χάρης — και πιστεύω ότι το μοντέλο της “επιτυχίας” που μας έμαθαν έχει χάσει πλέον την αξία του.

Κάθε εβδομάδα, πάνω από 5.000 άνθρωποι λαμβάνουν ένα νέο άρθρο από το Αντί Επιτυχίας — ένα newsletter που μιλάει για καριέρα, αυθεντικότητα και το πώς χτίζεις κάτι δικό σου, χωρίς να χάσεις τον εαυτό σου.

Αν νιώθεις ότι ήρθε η ώρα να ξαναγράψεις τους κανόνες της ζωής και της εργασίας σου, γίνε και εσύ μέλος εδώ.